Ridder des Doods (Death Knight)

Aan het einde van de Middeleeuwen waren harnassen zo ver ontwikkeld dat ridders bijna onverslaanbaar werden. Pijlen van zelfs de sterkste bogen ketsten af of het plaatstaal. Kruisbogen kwamen er soms doorheen maar vaak niet diep wanneer ze bleven haken in de maliënkolders. Met zwaarden was er niet doorheen te komen en eigenlijk alleen de zwakke plekken, de bewegende delen zoals rond nek en knieholten en dergelijke waren nog kansen. Tot natuurlijk de grootschalige introductie van buskruit, toen veranderde alles. Deze ridder is gehuld in een van de meest ontwikkelde gevechtsuitrustingen.